hüseyin kahramanlar

 Yolunu, toplumu yoksulluğa, mutsuzluğa mahkum eden, kaderci anlayışı ayakta tutan düşünce kalıplarına, yasaklara meydan okuya okuya, hayatı cehenneme çeviren tüm güçlere isyan ede ede, hayatı yeniden yaşanılabilir hale getirebilecek düşünce yapısını inşa ede ede, el yordamıyla düşe kalka çizecektir. İnsanlığa değer vermeyen, toplumu mutsuzluğa mahkum eden, toplumun kanından beslenen güçlere karşı tek başına mutlu olma mücadelesi vermeye son derece kararlı olarak çıktığı bu yolculuk, bir yerleşim yerinden diğerine ulaşmayı amaçlamaktan ziyade, tüm insanlığın onbinlerce yıldır devam eden geçmişini şimdiki zamana, şimdiki zamanı gelecek zamana ve yeryüzünün tüm mekanları birbirine bağlayabilme sorumluluğunun gereğidir.  Yolda kendisine eşlik edebilecek, destek ve yardımcı olabilecek, serap gibi belli belirsiz ortaya çıkan, sonra da aniden kaybolan ümidinden başka hiçbir yoldaşı yoktur. Yolun nereye kadar devam edeceğine, yolculuğun nasıl geçeceğine, hedefe varıp varamayacağına, ...

Doğadaki tüm canlı varlıklar, tüm maddeler ve maddelerin içindeki atomlar döngülerini tamamlayabilmek, hayatı oluşturabilmek ve ebediyete kadar sürdürebilmek amacıyla her daim birbirlerine doğru hareket halindedirler. Daha önce birbirlerinin varlığından haberleri olmasalar da, bir varolup sonra da aniden ortadan kaybolabilen bulutlarda konaklayan yağmur toprağa sırılsıklam aşıkken, toprak da yağmur için yanıp tutuşmaktadır. Sahip olduğu özelliklerden kopmadan, toprağın kendisini kabul edebileceği özelliklere bürünmeden onunla bir araya gelemeyeceğinin, gerçekleştireceği uzun, bir o kadar da kutsal yolculuğa çıkamayacağının bilincinde olan yağmurun daha toprakla temas eder etmez binlerce baloncuklara, damlacıklara, zerreciklere, bölünmesi, toprağın da yağmuru olduğu gibi kabul etmesi sonucunda öylesine bir etkileşim ortaya çıkar ki, bulutta sahip olduğu tüm özelliklerden uzaklaşan, yepyeni özelliklere bürünen, toprağın içinde kaybolan yağmur damlasının toprakla buluşması, toprağın bünye...